De andere dag, op de terugweg van
een uitstekend evenement over digitalisering in de windindustrie in
Osnabrück, mijn trein had – uiteraard – vertraging. Dus ik stond in het treinstation
slenterde door de boekhandel en bleef voor de tijdschriftenplank staan
staan. Tussen zakenbladen en reisgidsen lag een boekje met de
Titel: "Klimaat- en Energiecomplex" uit Tichy's Insight. Ik aarzelde even. Wat
Was dat exact? Ik bladerde er doorheen – en herinnerde me weer: Roland Tichy,
een journalist van de denkrichting die klimaatverandering relativeert
en beschouwt de Duitse energietransitie als een aberratie.
Ik ben iemand die er al is
is betrokken bij deze energietransitie, begeleidt deze communicatief en
Helpt projectontwikkelaars bij het creëren van draagvlak. Dus vroeg ik me af: Moet ik
Dit magazine echt kopen? Ik voelde een innerlijke weerstand – de
impuls om deze wereld van denken en taal niet binnen te gaan. Maar tegelijkertijd
Ik wist: als ik communicatie serieus neem, dan moet ik ook naar die stemmen luisteren.
die mij vreemd zijn.
Ik heb het tijdschrift gekocht. En op de
Op weg naar Berlijn las ik het bijna helemaal.
Natuurlijk heb ik er veel in gevonden,
wat in tegenspraak is met mijn overtuigingen. Scepsis over klimaatonderzoek,
Doemdenkende retoriek over de vermeende 'groene ideologie', de gebruikelijke mengeling
van spot, twijfel en defensief. Maar hoe langer ik las, hoe sterker ik werd
bewust: Dit maakt ook deel uit van de sociale realiteit. Deze stemmen
Ze geven vorm aan debatten - en ze verdwijnen niet alleen omdat we dat niet doen
negeren.
We hebben het vaak over het feit dat
Democratie gedijt op strijd. Maar ruzies moeten worden geleerd. De basisregel
luidt: "Men heeft recht op zijn eigen mening, maar niet op die van zichzelf
Feiten." Deze zin wordt toegeschreven aan de Amerikaanse senator Daniel Patrick Moynihan -
En hij komt tot de kern van de cruciale spanning. Meningen zijn expressie
persoonlijke interpretaties. Feiten daarentegen zijn de gemeenschappelijke basis waarop een
Het discours kan überhaupt plaatsvinden. Als we deze basis verliezen, praten we
Alleen over elkaar, niet met elkaar.
In Communicatie over de Energietransitie
Ik kom dit fenomeen de hele tijd tegen. De voorstanders
argumenteren op basis van het geloof in de technische rede: klimaatdoelstellingen, CO₂-balansen,
Efficiëntie. De critici daarentegen zijn vaak uit emotie:
Angst voor verandering,
Wantrouwen
Instituties, gevoelens van verlies.
Beide zijn echte, menselijke reacties. Maar hoewel wij experts geloven dat we kunnen overtuigen met feiten, missen we vaak de emotionele basis waarop
waarin meningen überhaupt ontstaan.
Andere standpunten verdragen
betekent niet om het over te nemen. Het betekent dat je ze zonder hen verdraagt.
onmiddellijk. Iedereen die luistert naar een tegenstander van windenergie zonder meteen naar binnen te kijken
Om de checklist van zijn fouten door te nemen, ontdek je misschien dat
Hierachter zit vaak geen afwijzing van klimaatbescherming, maar een gevoel van
Verlies van controle. Dat het niet om de windturbines gaat, maar om vertrouwen.
En vertrouwen komt niet voort uit
dogmatisme, maar uit relatie.
Daarom moeten we
industrie meer ruimte voor gezamenlijke reflectie. Niet alleen informatieavonden,
waar experts lezingen mogen geven en burgers vragen mogen stellen, maar echt
Dialogue spaces: gemodereerde processen waarin verschillende perspectieven naast elkaar bestaan
– zonder onmiddellijke evaluatie. Communicatie is geen bijproduct
van de projecten maakt het deel uit van de infrastructuur van de energietransitie. Wie ze
vormen, acceptatie van vormen.
Ik denk dat dat de
Echte uitdaging van onze tijd: het vermogen om ambivalentie te overwinnen
Duren. Om te accepteren dat democratie geen systeem van consensus is, maar eerder een systeem van consensus.
een ruimte van geschil – een waarin we zonder andere tegen elkaar aan schuren
traan.
Toen ik uit de trein stapte, werd de
Notitieboekje gelezen naast me. Ik was niet overtuigd door wat er stond. Maar
Ik was dankbaar dat ik het had gelezen. Want het herinnerde me eraan dat
Communicatie is geen comfortzone. Het is de plek waar we de opleggingen kunnen overwinnen
van democratie – en groeien.
Michael Krieger is Communicatieadviseur voor processen van de energietransitie. Hij begeleidt participatieprocessen, modereert burgerdialogen en ontwikkelt strategieën voor Acceptatiegerichte communicatie. Meer informatie op www.dialoge.digital
